"ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ"
«Πρέπει να μαντέψει κανείς τον ζωγράφο για να καταλάβει την εικόνα»
Νίτσε
Μου αρέσει να ζωγραφίζω πρόσωπα και θέλω να είμαι μια καλή προσωπογράφος. Αναζητούσα την ομορφιά και ήθελα να αγνοώ την ασχήμια της ζωής. Της γύριζα επιδειχτικά την πλάτη αλλά η ασχήμια με κυνήγησε, ώσπου υποχρεώθηκα να την προσέξω και να ασχοληθώ μαζί της. Έτσι έκλεισε ένας κύκλος αφού έκανε την διαδρομή του και άνοιξε ένας άλλος. Εξακολουθώ να ζωγραφίζω πρόσωπα, κυρίως όταν με ελκύει ο ψυχισμός κάποιου. Ζω για πολύ καιρό την ασχήμια της ζωής, και δεν έχω καταφέρει ακόμη να φέρω την κατάσταση σε ισορροπία, επουλώνοντας τις πληγές και από τις δυο πλευρές για να κλείσει και αυτός ο κύκλος.
Μου τρώει τα σωθικά η λύση της αντιμετώπισης της επιθετικότητας χωρίς βία. Πώς να περιγράψω εικαστικά τον φόβο, τον εγωισμό, τη ζήλια που στηρίζουν τον σχεδιασμό της ζωής κάποιων σε βάρος κάποιων άλλων; Πρέπει να μπορέσω να μιλήσω με την τέχνη μου. Γιατί αλλιώς τι χρειάζεται η τέχνη; Κάποιος δάσκαλος μου, μου είπε (ίσως κάπως πρόχειρα) πως η τέχνη γι’ αυτόν είναι αυτοϊκανοποίηση. Αν στην τέχνη γίνεται και έτσι κάπου - κάπου, δεν μπορεί να κρατήσει σε όλο το μήκος μιας διαδρομής. Μοιάζει με μια επιμήκυνση της εφηβείας που σε κάποιο σημείο αναπόφευκτα θα προκαλέσει πόνο και θα υποχρεώσει αυτόν τον κύκλο να κλείσει. Εξαντλούμε τη ζωή και τη τέχνη όταν κρύβουμε και κρυβόμαστε από τις δύσκολες αλήθειες της ζωής. Αναζητώ το θάρρος να στηρίξω την ευαισθησία μου, για να κρατήσω στα χέρια μου την ευθύνη της ζωής που μου αναλογεί και μέσα από τη τέχνη. Να μπορέσω να μιλήσω γι’ αυτό με τη δουλειά μου. Έτσι νομίζω πως θα βιώσω τον βαθύτερο εαυτό μου.
Προς το παρόν κάνω μια στάση σε αυτούς τους διάφορους, μικρούς και μεγάλους κύκλους της ζωής, αποδίδοντας τους σαν διακοσμητική γεωμετρική αφαίρεση. Στα σχήματα, τις εικόνες και τις καταστάσεις που δημιουργούν καθώς οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν, δίνουν ελλείψεις, αδειάζουν και γεμίζουν, συναντιούνται, μπερδεύονται μέσα σε άλλα γεωμετρικά σχήματα και συγκρατούν ή προχωρούν την ζωή. Σχηματίζουν σκαλοπάτια για να ανεβούμε, σύννεφα και θάλασσες για να μας ταξιδέψουν, φλόγες να μας κάψουν, να μας ζεστάνουν ή να μας φωτίσουν, καθρέφτες για να δούμε τον εαυτό μας. Άλλοτε πάλι, κύκλοι, ελλείψεις, σχηματίζουν ανδρείκελα που διηγούνται ιστορίες. Και κάπου το αρπαχτικό πουλί θέλει να σταματήσει τους κύκλους της ζωής για να επιβάλει την κυριαρχία του. Όμως και αυτό ένας κύκλος της ζωής είναι που κάποτε κλείνει.
Σας παρουσιάζω τους κύκλους μου.
Μαρία Ουζούνογλου Ζωγράφου
Απο αυτό το έργο ξεκίνησε η σειρά "Κύκλοι".
Στην αέναη ιστορία βίας και πόνου, το θύμα καταφέρνει με υπομονή, θάρρος και ευαισθησία να κάνει τον βιαστή να βάλει τα χέρια του στη μέση, περιμένοντας να ακούσει!
Και καθώς εξελίσσεται η ιστορία,
στην επόμενη εικόνα σκέφτεται.
Τελικά, κάθεται κοντά του να τον ακούσει καλύτερα.
Καταλήγουν να σηκωθούν μαζί και να συμπορευτούν ισότιμα.
Αυτή η ιστορία δεν περιορίζεται σε τόπο και χρόνο. Είναι παντού και πάντα. Αυτή τη λύση ψάχνει η ανθρωπότητα.
Το βάρος της αλλαγής το επωμίζεται ο βιαζόμενος.
"Χορεύοντας"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2009
Χορεύοντας, χρώματα, σχήματα, σώματα, όλα αναμειγνύονται για να συνταιριάξουν στους ελληνικούς ρυθμούς της καρδιάς
¨Μπερδέματα"
ακρυλικό σε μουσαμά 2010
Ενέργεια που ξοδεύεται σε αυθορμητισμούς, από επιθυμία για απελευθέρωση, καταλήγει να μπερδεύει τα πράγματα.
"Υγρό στοιχείο"
ακρυλικό σε μουσαμά 2009
Το νερό, καθρέφτης σχημάτων και χρωμάτων,
φαίνεται να αντλεί τη ζωή του απο το περιβάλλον σαν ετερόφωτη οντότητα, αν και είναι ο πρωταγωνιστής της ζωής.
"Το αρπακτικό"
ακρυλικό σε μουσαμά 2010
Το αρπακτικό, αχόρταγο, καταλαμβάνει όλο τον χώρο όπως απλώνει την τρομακτική σκιά του στην όμορφη παραλία όπου και εντοπίζει την λεία του. Μια σκιά που θα κρύψει τον ζωογόνο ήλιο και θα μαράνει την φυσική ζωή.
"Ισορροπία"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2010
Χωρίς λόγια
"Το σπέρμα"
ακρυλικό σε μουσαμά 2011
Από καιρό ήθελα να αποτυπώσω την βεβαιότητα μου πως, το επιθετικό σπέρμα του κακού, καθώς διαπερνάει με την δύναμη του τα απαγορευτικά στόπ για να γονιμοποιήσει αρνητικές καταστάσεις, μπορεί να απεγκλωβίζει μέσα απο το σώμα του ενα κάποιο μικρό καλό, το οποίο καθώς αποσπάται γίνεται ένα αγγελάκι!
Έχει όμως.. μόνο ένα φτερό...
"Ερωτικό"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2010
Χωρίς λόγια
Ακρυλικό σε καμβά 2011
Πολλές φορές, μέσα από τους διάφορους σχηματισμούς της ζωής μας, δεν θέλουμε να δούμε και να παραδεχτούμε τον μεγάλο κύκλο που έχει ολοκληρώσει την πορεία του και έχει κλείσει και κάνουμε άσχημες μεγάλες τομές για να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι δεν υπάρχει ο μελανός κύκλος που έχει ολοκληρωθεί.
Προτιμάμε να σκορπίζουμε το βλέμμα μας μέσα σε καλά τακτοποιημένα σχήματα που έχουν την αίσθηση ελευθερίας, παρά να παραδεχτούμε την κυκλική περιοριστική κίνηση της γνώσης.
"Το καράβι"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2011
Το καράβι της ζωής μου στο ταξίδι του με ανοιγμένα τα πανιά.
Διάφορα πράγματα έρχονται και φορτώνονται και βαραίνουν την κίνηση του, ακόμη και αν αυτά έχουν χαρούμενα χρώματα.
Παρόλο το φορτίο του, το πανί παραμένει καλά ανοιχτό, δεν κάμπτεται καθόλου, και το καράβι συνεχίζει την πορεία του.
"Χρυσή ζωή"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2011
Το ταξίδι (μπλε) στην χρυσή ζωή για να αγκαλιάσει το σύμπαν, διαγράφει έναν κύκλο ξεκινώντας από το πάθος (κόκκινο) που μόλις το ακουμπάει αλλά δεν το κλείνει μέσα του.
Σας παρουσίασα μόνο ένα μέρος από την μια από τις 3 θεματικές μου που παρουσίασα στην έκθεση μου στις 3 Δεκεμβρίου 2011.
Ελπίζω να μην σας ξένισε αυτός ο τρόπος γραφής (γεωμετρική διακοσμητική αφαίρεση).
Μαρία Ζωγράφου Ουζούνογλου
mariaart.art12@gmail.com
Αν σας άρεσε η δημοσίευση μου, πατήστε το κουμπάκι «Μου αρέσει»
Για άμεση ενημέρωση και στήριξη της προσπάθειας μου, μπορείτε να γίνετε ΜΕΛΗ φίλοι του Μπλόκ. Ευχαριστώ τους φίλους που ήδη έγιναν μέλη.
Όσοι πιστέυετε ότι τα παραπάνω μπορούν να είναι χρήσιμα και για τους φίλους σας, μπορείτε να κοινοποιήσετε τη δημοσίευση
Σας ευχαριστώ θερμά που με τιμήσατε! Να είστε καλά!
