Κουφάρι πολιτισμού – Ανθρώπινη απουσία.
Η φιλοξενία έγινε "αξιοποιήσιμη"
Η αρχιτεκτονική ομορφιά έγινε "αξιοποιήσιμη"
Η φυσική ομορφιά έγινε "αξιοποιήσιμη".
Η ζωή οργανώθηκε με επίκεντρο το κέρδος και η ανθρώπινη παρουσία και επαφή αλλοτριώθηκε. Όλα στην υπηρεσία του ανταγωνισμού και του κέρδους!
Ο Τουρισμός είπε πως θα στηρίξει την ζωή με χρυσάφι. Αλλά ήταν κόλπο για να εισβάλει όπως ο παλιός πειρατής για να αρπάξει και να ρημάξει την ανθρωποκεντρική ζωή αυτή τη φορά, με συνεχή εξαγορά συνειδήσεων. Ο σύγχρονος πειρατής, αφού εξαργυρώσει τις καρδιές και τις ζωές των ανθρώπων, κουβαλάει στα καράβια του το χρυσάφι.
Φτωχύναμε πρώτα στις καρδιές και μετά στις τσέπες!
Παλιά, οι άνθρωποι μοιραζόταν το ψωμί και την αγάπη. Έκαναν τον πόνο τους τραγούδι και χορό, και τον φώναζαν με όλη την δύναμη του κορμιού και της ψυχής τους για να βγει από μέσα τους σαν ομαδική ψυχοθεραπεία. Εξακολουθούμε να κάνουμε και σήμερα τον πόνο μας τραγούδι και να διασκεδάζουμε με τον ίδιο τρόπο. Χρειάζεται όμως να ξαναμοιραστούμε το ψωμί και την αγάπη. Να ξαναπάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας. Τι λέτε θα τα καταφέρουμε;
 |
| " Νεκρά Μαργαριτάρια" 1,20 Χ 2.08 (2011) |
Αυτό το έργο παρουσιάζει τον διαχωρισμό των νησιών μας από την ψυχή τους, την αλλοτρίωση από τον δικό τους πολιτισμό που δεν στηριζόταν στη διαμεσολάβηση χρήματος, όπως γίνεται τώρα με τον τουρισμό, αλλά στην στήριξη του ενός από τον άλλο, στην αλληλεγγύη και την δουλειά. Το έργο αυτό με την απουσία ζωής και κίνησης στους δρόμους και στο λιμάνι, περιγράφει μια πεθαμένη ομορφιά βιασμένη από τον σύγχρονο πειρατή, τον κατακτητή, που επιτέθηκε με όπλο το χρήμα και της πήρε την ψυχή. Ο κατακτητής έποικος θέλει να δώσει σ 'αυτή την ομορφιά, την δική του ζωή, μεταγγίζοντας το δικό του αίμα. Αλλά το αίμα του στις αρτηρίες των δρόμων που έφτιαξε είναι πένθιμο, ξένο και μην συμβατό. Μόνο οι δικοί του άνθρωποι, οι ντόπιοι, μπορούν να το ξαναζωντανέψουν αλλά αυτούς τους σκότωσε άκαρδα, τους αλλοτρίωσε. Η Εικόνα, είναι το βλέμμα της ψυχής αυτής της ακριβής ομορφιάς, καθώς έχει αποχωρήσει από το σώμα της και κοιτά από ψηλά το κουφάρι της γεμάτη θλίψη. Η αντίφαση μιας ακριβής, εκστατικής ομορφιάς που εκφράζει την ζωή τυλιγμένη μέσα στο πένθος του θανάτου.
 |
| "Κόκκορας" 0.90 Χ 0,83 (2009) |
 |
| "Ερημιά και εγκατάλειψη" 1,20 Χ 2,06 (2010) |
 |
| "Γιορτή" 1,83 Χ 1,22 (2010) |
 |
| "Τοίχος με καπαριές" 50 Χ 70 , 2013 |
 |
| "Παράδεισος" 0,92 Χ 1.00 (2010) |
 |
| "Τα σταφύλια της οργής" 0,59 Χ 1,27 (2010) |
 |
| "Παλιά ήταν όμορφα" 1,22 Χ 1,82 (2011) |
 |
| "Λότζια" 1,03 Χ 1,22 (2011) |
 |
| "Σε αναμονή" 1,22 Χ 1.04 (2011) |
 |
| "Χωρίς λόγια" (1999) |
 |
| "Καπαριά" 2013 50Χ70 |
Μαρία Ουζούνογλου Ζωγράφου
mariaart.art12@gmail.com
Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε το έργο μου, μαζί μου.
Σε όσους αρέσει η δημοσίευση πατήστε απο κάτω το κουμπάκι "Μου αρέσει"
Πολλοί με ρωτάτε τον τρόπο που γίνεται κανείς μέλος εδώ στο μπλοκ. Πηγαίνετε δεξιά κάτω από την φωτο μου που λέει «Γίνετε μέλη» Πατήστε πάνω και γράφεστε. Είναι πολύ εύκολο και πολύ ενισχυτικό για μένα ψυχολογικά και μόνο αφού δεν έχω διαφημίσεις για άλλο κέρδος.
