"ΚΥΚΛΟΙ" Η ΜΙΑ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΜΟΥ

                                                     "ΟΙ  ΚΥΚΛΟΙ"

«Πρέπει  να   μαντέψει  κανείς  τον  ζωγράφο  για  να  καταλάβει  την  εικόνα»                        

                                                                                                                            Νίτσε

Μου  αρέσει  να  ζωγραφίζω   πρόσωπα  και θέλω να είμαι μια  καλή  προσωπογράφος.   Αναζητούσα  την  ομορφιά   και  ήθελα  να  αγνοώ   την  ασχήμια  της  ζωής.  Της  γύριζα   επιδειχτικά την  πλάτη   αλλά  η  ασχήμια  με  κυνήγησε,  ώσπου  υποχρεώθηκα  να  την  προσέξω  και  να  ασχοληθώ  μαζί  της.  Έτσι  έκλεισε  ένας  κύκλος  αφού  έκανε  την  διαδρομή  του  και  άνοιξε  ένας  άλλος.    Εξακολουθώ  να  ζωγραφίζω  πρόσωπα,  κυρίως  όταν  με  ελκύει  ο  ψυχισμός  κάποιου. Ζω  για  πολύ  καιρό  την  ασχήμια  της  ζωής, και  δεν  έχω  καταφέρει  ακόμη  να  φέρω  την  κατάσταση  σε  ισορροπία,  επουλώνοντας  τις  πληγές  και  από  τις  δυο  πλευρές  για  να  κλείσει  και  αυτός  ο  κύκλος.

Μου  τρώει  τα  σωθικά  η  λύση  της  αντιμετώπισης  της  επιθετικότητας  χωρίς  βία.   Πώς   να  περιγράψω   εικαστικά   τον  φόβο,  τον  εγωισμό,  τη  ζήλια  που  στηρίζουν  τον  σχεδιασμό  της  ζωής  κάποιων  σε  βάρος  κάποιων  άλλων;  Πρέπει  να  μπορέσω  να  μιλήσω  με  την  τέχνη  μου.  Γιατί  αλλιώς  τι  χρειάζεται η  τέχνη;  Κάποιος  δάσκαλος   μου,  μου  είπε  (ίσως  κάπως  πρόχειρα)  πως  η  τέχνη  γι’ αυτόν  είναι  αυτοϊκανοποίηση. Αν   στην  τέχνη  γίνεται  και  έτσι  κάπου -  κάπου,   δεν  μπορεί  να  κρατήσει  σε  όλο  το  μήκος  μιας  διαδρομής. Μοιάζει  με  μια  επιμήκυνση  της  εφηβείας  που  σε  κάποιο  σημείο  αναπόφευκτα  θα  προκαλέσει  πόνο  και  θα  υποχρεώσει  αυτόν  τον  κύκλο να  κλείσει.  Εξαντλούμε  τη  ζωή  και  τη  τέχνη  όταν  κρύβουμε  και  κρυβόμαστε  από  τις δύσκολες  αλήθειες  της  ζωής.  Αναζητώ  το θάρρος  να  στηρίξω  την   ευαισθησία  μου,  για  να  κρατήσω  στα  χέρια  μου  την  ευθύνη  της  ζωής  που  μου  αναλογεί  και  μέσα  από  τη  τέχνη. Να  μπορέσω  να  μιλήσω  γι’ αυτό  με  τη  δουλειά  μου.  Έτσι  νομίζω  πως  θα    βιώσω   τον  βαθύτερο  εαυτό  μου.  

Προς  το  παρόν  κάνω  μια  στάση  σε  αυτούς  τους  διάφορους,  μικρούς και  μεγάλους  κύκλους  της  ζωής,  αποδίδοντας  τους  σαν  διακοσμητική  γεωμετρική  αφαίρεση.  Στα  σχήματα,  τις  εικόνες  και  τις  καταστάσεις  που  δημιουργούν  καθώς  οι  κύκλοι  ανοίγουν  και   κλείνουν,  δίνουν  ελλείψεις,  αδειάζουν  και  γεμίζουν, συναντιούνται,  μπερδεύονται  μέσα  σε  άλλα  γεωμετρικά  σχήματα    και  συγκρατούν  ή   προχωρούν  την  ζωή. Σχηματίζουν  σκαλοπάτια  για  να  ανεβούμε,  σύννεφα  και  θάλασσες  για  να  μας  ταξιδέψουν,   φλόγες    να  μας  κάψουν,  να  μας  ζεστάνουν  ή  να  μας φωτίσουν,   καθρέφτες  για  να  δούμε  τον  εαυτό  μας.  Άλλοτε   πάλι,  κύκλοι,  ελλείψεις,  σχηματίζουν  ανδρείκελα  που  διηγούνται  ιστορίες.  Και  κάπου  το  αρπαχτικό  πουλί  θέλει  να  σταματήσει  τους  κύκλους  της  ζωής  για  να  επιβάλει  την  κυριαρχία  του.  Όμως  και  αυτό  ένας  κύκλος  της  ζωής  είναι  που  κάποτε  κλείνει.

Σας    παρουσιάζω    τους  κύκλους  μου.

Μαρία Ουζούνογλου Ζωγράφου 

 "Απαντώντας στην βαρβαρότητα" Ανδρείκελα    ακρυλικό σε μουσαμά  2009

Απο αυτό το έργο ξεκίνησε η σειρά "Κύκλοι".
Στην αέναη ιστορία βίας και πόνου, το θύμα καταφέρνει με υπομονή, θάρρος και ευαισθησία να κάνει τον βιαστή να βάλει τα χέρια του στη μέση, περιμένοντας να ακούσει!


 Και καθώς εξελίσσεται η ιστορία,
στην επόμενη εικόνα σκέφτεται.
Τελικά, κάθεται κοντά του να τον ακούσει καλύτερα.
Καταλήγουν να σηκωθούν μαζί και να συμπορευτούν ισότιμα.
Αυτή η ιστορία δεν περιορίζεται σε τόπο και χρόνο. Είναι παντού και πάντα. Αυτή τη λύση ψάχνει η ανθρωπότητα.
Το βάρος της αλλαγής το επωμίζεται ο βιαζόμενος.

"Χορεύοντας"
Ακρυλικό σε μουσαμά  2009
Χορεύοντας, χρώματα, σχήματα, σώματα, όλα αναμειγνύονται για να συνταιριάξουν στους ελληνικούς ρυθμούς της καρδιάς

¨Μπερδέματα"
ακρυλικό σε μουσαμά  2010
Ενέργεια που ξοδεύεται σε αυθορμητισμούς, από επιθυμία για απελευθέρωση, καταλήγει να μπερδεύει τα πράγματα.

"Υγρό στοιχείο"
ακρυλικό σε μουσαμά  2009
Το νερό, καθρέφτης σχημάτων και χρωμάτων,
φαίνεται να αντλεί τη ζωή του απο το περιβάλλον σαν ετερόφωτη οντότητα, αν και είναι ο πρωταγωνιστής της ζωής.

"Το αρπακτικό"
ακρυλικό σε μουσαμά 2010
Το αρπακτικό, αχόρταγο, καταλαμβάνει όλο τον χώρο όπως απλώνει την τρομακτική σκιά του στην όμορφη παραλία όπου και εντοπίζει την λεία του. Μια σκιά που θα κρύψει τον ζωογόνο ήλιο και θα μαράνει την φυσική ζωή.

"Ισορροπία" 
Ακρυλικό σε μουσαμά  2010
Χωρίς λόγια

"Το σπέρμα"
ακρυλικό σε μουσαμά 2011
Από καιρό ήθελα να αποτυπώσω την βεβαιότητα μου πως, το επιθετικό σπέρμα του κακού, καθώς διαπερνάει με την δύναμη του τα απαγορευτικά στόπ για να γονιμοποιήσει αρνητικές καταστάσεις, μπορεί να απεγκλωβίζει  μέσα απο το σώμα του ενα κάποιο μικρό καλό, το οποίο καθώς αποσπάται  γίνεται ένα αγγελάκι!
Έχει όμως.. μόνο ένα φτερό...

"Ερωτικό"
Ακρυλικό σε μουσαμά  2010
Χωρίς λόγια

"Τομές στον μελανό κύκλο και περιγράμματα"
Ακρυλικό σε καμβά 2011
Πολλές φορές, μέσα από τους διάφορους σχηματισμούς της ζωής μας, δεν θέλουμε να δούμε και να παραδεχτούμε τον μεγάλο κύκλο που έχει ολοκληρώσει την πορεία του και έχει κλείσει και κάνουμε άσχημες μεγάλες τομές για να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι δεν υπάρχει ο μελανός κύκλος που έχει ολοκληρωθεί.
Προτιμάμε να σκορπίζουμε το βλέμμα μας μέσα σε καλά τακτοποιημένα σχήματα που έχουν την αίσθηση ελευθερίας, παρά να παραδεχτούμε την κυκλική περιοριστική κίνηση της γνώσης.

"Το καράβι"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2011
Το καράβι της ζωής μου στο ταξίδι του με ανοιγμένα τα πανιά.
Διάφορα πράγματα έρχονται και φορτώνονται και βαραίνουν την κίνηση του, ακόμη και αν αυτά έχουν χαρούμενα χρώματα.
Παρόλο το φορτίο του, το πανί παραμένει καλά ανοιχτό, δεν κάμπτεται καθόλου, και το καράβι συνεχίζει την πορεία του.

"Χρυσή ζωή"
Ακρυλικό σε μουσαμά 2011
Το ταξίδι (μπλε) στην χρυσή ζωή για να αγκαλιάσει το σύμπαν, διαγράφει έναν κύκλο ξεκινώντας από το πάθος (κόκκινο) που μόλις το ακουμπάει αλλά δεν το κλείνει μέσα του.










Σας παρουσίασα μόνο ένα μέρος από την  μια από τις 3 θεματικές μου που παρουσίασα στην έκθεση μου στις 3 Δεκεμβρίου 2011.
Ελπίζω να μην σας ξένισε αυτός ο τρόπος γραφής (γεωμετρική διακοσμητική αφαίρεση).


Μαρία Ζωγράφου Ουζούνογλου
mariaart.art12@gmail.com

Αν σας άρεσε η δημοσίευση μου, πατήστε το κουμπάκι «Μου αρέσει»

Για άμεση ενημέρωση και στήριξη της προσπάθειας μου, μπορείτε να γίνετε ΜΕΛΗ φίλοι του Μπλόκ. Ευχαριστώ τους φίλους που ήδη έγιναν μέλη.

Όσοι πιστέυετε ότι τα παραπάνω μπορούν να είναι χρήσιμα και για τους φίλους  σας, μπορείτε να κοινοποιήσετε τη δημοσίευση

Σας ευχαριστώ θερμά που με τιμήσατε! Να είστε καλά! 

Η εξέλιξη στα πορτρέτα κλασικής περιόδου, ελληνιστικής, ρωμαικής,ΦΑΓΙΟΥΜ και Βυζαντινά

"Λαοκόων"

Τα πορτρέτα της κλασικής περιόδου του 5^ου αιώνα π.Χ.  ήταν γλυπτά και τόνιζαν την δημόσια πλευρά του εικονιζόμενου.  Παρουσίαζαν την ιδανική ενσάρκωση του ποιητή, του φιλοσόφου, του πολιτικού, του γενναίου ανθρώπους που  ήταν σεβαστοί και αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση(Περικλής, Θεμιστοκλής..).   

Προτομή Θεμιστοκλή

Προτομή Περικλή

 

 Μέχρι την ελληνιστική περίοδο  τα πορτρέτα ήταν ρεαλιστικά (είχαν ξεχωριστά χαρακτηριστικά), άλλα πάλι ξέφευγαν από αυτό προς το ιδανικό   και  πολλά από αυτά  ήταν ολόσωμα και εστίαζαν στην  ψυχολογική σύνθεση του χαρακτήρα του εικονιζόμενου.

Ρωμαϊκά πορτρέτα: Μέσα του 4^ου αιώνα π.Χ. ξεκινούν οι πρώτες προσωπογραφίες   στην Ρώμη όπου συνδέονται με την λατρεία των προγόνων.  Η αξία τους δεν ήταν τόσο καλλιτεχνική όσο κοινωνική και πολιτική μια και επιτρεπόταν  αρχικά μόνο σε ανώτερη τάξη.

 Τα πρόσωπα που έφτιαχναν δεν ήταν ζωγραφισμένα. 

Συνήθως  ήταν κέρινα ή γύψινα και το καλούπι έβγαινε από το πρόσωπο του νεκρού.

Πορτρέτα Φαγιουμ:  Το όνομα Φαγιούμ προέρχεται από την περιοχή που βρέθηκαν. 

Νότια από το Κάιρο.  

Η ταρίχευση των νεκρών γινόταν μέχρι τον 3^ο αιώνα μ.Χ και οι πρώτοι χριστιανοί συμμετείχαν σε αυτό με το να προσθέτουν την προσωπογραφία του νεκρού  πάνω στο πρόσωπο του.

 Ήταν ζωγραφισμένες πάνω σε ξύλο ή σε πανί. 

 Επηρεασμένα από την ελληνιστική τέχνη ήταν ρεαλιστικά και το χρώμα αλλά και ο τρόπος χρήσης του ήταν κυρίαρχα στην σύνθεση δίνοντας μια ψευδαίσθηση του βάθους. 

Χρησίμευαν  για να παρηγορήσουν  τους συγγενείς των νεκρών. 

Δεν είναι κοινωνικές προσωπογραφίες όπως των Ρωμαίων. 

Τα Φαγιούμ είχαν πολύ έντονη την πνευματική διάσταση, ήταν τοποθετημένα πάνω στο σώμα του νεκρού και  η απεικόνιση των νεκρών προσώπων τους εξασφάλιζε  ένα είδους αθανασία  (κατάλοιπο της πεποίθησης των Αιγυπτίων).

Οι  πρώτοι  χριστιανοί, γύρω από την περιοχή του Φαγιούμ, θεωρούσαν αντικείμενα λατρείας τις ζωγραφισμένες μορφές των θεών και των βασιλιάδων όπως είχαν συνηθίσει μέσα από την παράδοση τους να λατρεύουν, και έτσι, εύκολα πέρασαν στην λατρεία των προσώπων  του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Ταρίχευαν τους νεκρούς μάρτυρες της πίστης,  και σε περιόδους διωγμών έπαιρναν μαζί τους το πορτρέτο του νεκρού  που ήταν πιο εύκολο για μεταφορά. 

ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΟΡΤΡΕΤΩΝ ΦΑΓΙΟΥΜ ΣΕ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Τα πορτρέτα συνεχίζουν να είναι ρεαλιστικά μέχρι την εποχή  της εικονομαχίας στο Βυζάντιο πια. Το 843μΧ τελείωσε η εικονομαχία. Τότε σταματούν την ως τότε ρεαλιστική απόδοση των προσώπων  μια και θεωρήθηκε βλαστήμια (!!)

 Η χαρακτηριστική κίνηση σε πολλά Φαγιούμ με  το χέρι να κρατά ένα άνκχ  και το άλλο χέρι σηκωμένο να αποτρέπει το κακό μετατράπηκε και  αντι για άνκγ  κρατά  τον σταυρό και αντι για αποτροπή ο άγιος ευλογεί.  

Σταθερή μένει και A) η μετωπική στάση του εικονιζόμενου  Β) η τετραχρωμία στην σάρκα Γ) Ο δυναμισμός στο βλέμμα με τα μάτια πάντα μεγάλα που κοιτούν κατάματα τον θεατή μεταδίδοντας  την πνευματικότητα του προσώπου που εικονίζουν.

Παντοκράτωρ

Οι παλιότερες εικόνες καταστράφηκαν την περίοδο τη Εικονομαχίας.

 Όσες διασώστηκαν  βρίσκονται στη Μονή της Αγ. Αικατερίνης στο Σινά, στην Ακαδημία του Κιέβου και στη Ρώμη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα εικόνας της εποχής είναι του Χριστού Παντοκράτορα από τη Μονή της Αγ. Αικατερίνης του Σινά. Ζωγραφισμένη με την εγκαυστική μέθοδο. Η μορφή είναι μετωπική, με ασύμμετρα χαρακτηριστικά. Πίσω του βρίσκεται ένα οικοδόμημα σε γαλάζιο. Πολύ μετά θα χρησιμοποιηθεί το χρυσό για βάθος. Το πρόσωπο, ζωγραφισμένο με ανοικτά χρώματα. Τα μεγάλα μάτια θυμίζουν τα πορτραίτα Φαγιούμ και η έλλειψη του βάθους θέλει να δείξει μια  υπερβατικότητα στην Χριστιανική τέχνη. 

Παναγία ένθρονη 6ος αιώνας μ.Χ.

Ενα πολύ ωραίο μάθημα βίντεο για το θέμα απο τον καθηγητή Μάνο Στεφανίδη http://youtu.be/kKre50FxI4g 

Δείτε επίσης  σχετικα βιντεο 
http://smarthistory.khanacademy.org

ΜΑΡΙΑ  ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ

Πολλοί με ρωτάτε τον τρόπο που γίνεται κανείς μέλος εδώ στο μπλοκ. Πηγαίνετε δεξιά κάτω από την φωτο μου που λέει «Γίνετε μέλη» Πατήστε πάνω και γράφεστε. Είναι πολύ εύκολο και πολύ ενισχυτικό για μένα ψυχολογικά και μόνο αφού δεν έχω διαφημίσεις για άλλο κέρδος. 

Βιβλιογραφία

Αλμπάνη Τζ., Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Τέχνη, στο Τέχνες Ι:Ελληνικές Εικαστικές Τέχνες, Επισκόπηση Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας, Πάτρα 1999, εκδόσεις Ε.Α.Π

Βοκοτόπουλος Παναγιώτης Λ.,  Βυζαντινές εικόνες στο Βυζαντινή Τέχνη, Αθήνα, Εκδόσεις Εκδοτικής Αθηνών 1995 

Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η ζωγραφική από την Αιγυπτο στην Αρχαία Ελλάδα

Η τέχνη στην Αρχαία Ελλάδα χωρίζεται: στην αρχαϊκή εποχή (7ος-6ος π.Χ), στην κλασική (5ος-4ος π.Χ) και στην ελληνιστική (323-31 π.Χ).

Τα έργα της αρχαϊκής θυμίζουν τα έργα της αιγυπτιακής τέχνης και με αυτά τα συγκρίνουμε.

Αρχαϊκή εποχή: Αγγεία. Μαύρες φιγούρες πάνω σε πηλό (μελανόμορφος ρυθμός) με πιο πλαστικά περιγράμματα στις μορφές και πιο λεπτομερείς αποδόσεις στα μαλλιά, πιο φυσικές στάσεις και κινήσεις, απόδοση κάπως της τρίτης διάστασης (βάθους) και πιο οργανωμένη σύνθεση. Κάτι εξίσου σημαντικό  είναι η αποτύπωση του συναισθήματος !

Αρχαϊκό μελανόμορφο αγγείο

Αρχαϊκό μελανόμορφο αγγείο

Το 530 π.Χ. περνάμε στον ερυθρόμορφο ρυθμό  ( μορφές  αφήνονται με τον πηλό και το φόντο βάφεται μαύρο). Αποτέλεσμα, ακόμα μεγαλύτερος σχεδιαστικός πλούτος! Καλύτερη απόδοση του σώματος, πιο ρεαλιστικά πρόσωπα, έμφαση στα συναισθήματα των ηρώων και ο Σωσίας είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που  απεικονίζει το μάτι προφίλ και όχι όπως είχε επηρεαστεί όλη η τέχνη της εποχής από τους Αιγυπτίους με το μάτι μετωπικά ενώ το πρόσωπο ήταν προφίλ. Δυστυχώς δεν βρήκα ανάλογες φώτο στο ίντερνετ, παρά μόνο την διπλανή με τα δελφίνια. Φαίνεται πάντως η κίνηση, ο μεγαλύτερος ρεαλισμός και ο σχεδιαστικός πλούτος.

Κλασική εποχή: Εξυμνείται σε γραπτά κείμενα η ζωγραφική τέχνη αλλά δεν υπάρχουν δείγματα: Κατακτιέται η προοπτική, η φωτοσκίαση, απόδοση του όγκου μέσα από τις χρωματικές διαβαθμίσεις. Μόνο τα ερυθρόμορφα αγγεία είναι πιο ελεύθερης γραφής.

Αγγείο που χρονολογείται το 510 π.Χ

Αγγείο της κλασικής περιόδου

Ελληνιστική εποχή:  Καταρχήν, ελληνιστικός  πολιτισμός είναι αυτός που μιμείται τους έλληνες. Εδώ η καλλιτεχνική παραγωγή είναι τεράστια, όσο ποτέ στην ιστορία!  Οι βασιλιάδες στολίζουν όλη την επικράτεια τους με την τέχνη και έτσι εκλαϊκεύεται. Η πιο φιλότεχνη περίοδος!!!  Η ζωγραφική εστιάζει στην κατάκτηση της τρίτης διάστασης (του βάθους) για έναν πιο ρεαλιστικό, νατουραλιστικό χώρο. Υπάρχουν ελάχιστα δείγματα. Όπως οι Μακεδονικοί τάφοι της Βεργίνας. Κορυφαίο παράδειγμα ελέυθερης γραφής χωρίς καν περιγράμματα αλλά και ιμπρεσιονιστικης πινελιάς ( γρήγορη που δίνει την εντύπωση του αντικειμένου) είναι η τοιχογραφία με θέμα την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. (Στην φώτο ένα μέρος απο το θέμα)

Δεν μοιάζει σαν την αναγεννησιακή γραφή;

Μεγαλύτερο μέρος από την τοιχογραφία με θέμα την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, στον Μακεδονικό τάφο της Βεργίνας.

Στην κάτω φώτο : Η τοιχογραφία του κυνηγιού στον τάφο του Φιλίππου

Στην τοιχογραφία του κυνηγιού στον τάφο του Φιλίππου βλέπουμε πρώτη φορά αναπαράσταση της φύσης, ενώ μέχρι τότε η εστίαση ήταν στον άνθρωπο. 

Την ίδια εστίαση βλέπουμε και σε έργα της Πομπηίας  σε τοιχογραφίες του 1^ου αιώνα πΧ με  1^ου αιώνα μ.Χ. όπου και θεωρούνται αντίγραφα των πιο διάσημων  έργων της κλασικής και  ελληνιστικής ζωγραφικής.

φώτο: "Η Ευρώπη"  τοιχογραφία της Πομπηίας

Στην φώτο "Οδυσσέας-Σειρήνες" 

τοιχογραφία στην Πομπηία

Σ αυτές τις περιόδους, ο  Έλληνας ζωγράφος αναζητά την τρίτη διάσταση (βάθος): Α) Βάζει τα αντικείμενα το ένα πίσω από το άλλο (κι όχι όπως στην Αίγυπτο το ένα πάνω από το άλλο σε σειρά) και Β)χρησιμοποιεί τη βράχυνση. Δηλ. τα αντικείμενα μικραίνουν προς τα πίσω.

Η αρχαιοελληνική τέχνη στις μορφές είναι πιο νατουραλιστική,με κάποια  πλαστικότητα σε σχέση με την αιγυπτιακή. Η φύση παρουσιάζεται σχεδόν όπως στην πραγματικότητα, αλλά με πιο ιδεατή μορφή. Το σώμα πια αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Γεννιέται η κατηγορία του «πώς» αποδίδονται τα θέματα.

Επιπλέον, για πρώτη φορά, τα έργα αποκτούν συναίσθημα, που δε συναντάμε σε κανένα αιγυπτιακό έργο.

Συμπεράσματα

Ο αρχαίος Έλληνας ζωγραφίζει ότι   βλέπει, αν και εξιδανικευμένα.

Για πρώτη φορά αλλάζει η στάση του καλλιτέχνη απέναντι στον εαυτό του. Αναγνωρίζει τις ικανότητές του και είναι περήφανος για αυτές . Δεν είναι απλά εργάτης, είναι δημιουργός. Στα έργα βλέπουμε τις πρώτες υπογραφές των καλλιτεχνών

.Εργασία  απο  την  Μαρία  Ουζούνογλου

Βιβλιογραφία:

• Ιστορία της Τέχνης, Hugh Honour / John Fleming, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΠΟΔΟΜΗ
• Το χρονικό της Τέχνης, Ε.Η.Gombrich, ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
• Η τέχνη στην ιστορία του ανθρώπου/ Mary Hollingsworth, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΔΑΜ
• Ιστοσελίδα της Wikipedia
• Σημειώσεις από την παράδοση  στην σχολή μου.

Σε όσους άρεσε η δημοσίευση πατάτα το κουμπάκι "Μου αρέσει"

Για να  γίνετε μέλος στο μπλοκ: Πηγαίνετε δεξιά κάτω από την φωτο μου που λέει «Γίνετε μέλη» Πατήστε πάνω και γράφεστε.  

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Τα παλαιότερα γνωστά έργα ζωγραφικής ανακαλύφθηκαν απο σπηλαιολόγους στο σπήλαιο Σωβέ στην Γαλλία το 1994.

Οι ζωγραφιές αυτές απεικονίζουν ζώα και κυνηγούς και θεωρούνται περίπου 32.000 ετών. . 

Είσοδος στο σπήλαιο Σωβέ στην Γαλλία

                                                                                                                                             

   Ο παλαιολιθικός άνθρωπος  χαράζε και ζωγραφιζε τους βράχους των σπηλαίων όπου ζούσε (βραχογραφίες). Ο σκοπός του δεν ήταν  διακόσμητικός, αλλά  κάπως "μαγικός". Π.χ. προς εξευμενισμό του ζώου - θεότητας να αποδεχτεί το κυνήγι του από τον κυνηγό του, για τον οποίο η σύλληψη του ζώου ήταν θέμα επιβίωσης...

(πηγή: περιοδικό Νational Geographic, τ. Αύγ. 2001 )

ΑΙΓΥΠΤΟ

Και  περνάμε γρήγορα στην Αίγυπτο, στην εποχή των Φαραώ, τα θέματα της ζωγραφικής τους αφορούσαν την μετά θάνατο ζωή μέσα από την θρησκευτική τους προέκταση. Τα ιερογλυφικά τους ήταν σαν μικρές εικόνες και υποκαθιστούσαν τα αντικείμενα. Ήταν αυστηρά και κωδικοποιημένα με σκοπό να είναι αποτελεσματικά και συνυπήρχαν με ζωγραφιές κυρίως στην σαρκοφάγους αλλά και σε αγγεία.  Μέσω της ζωγραφικής και των ιερογλυφικών, πίστευαν ότι κερδίζουν την αθανασία με όλα τα υπάρχοντα τους και την κοινωνική τους θέση. Ότι υπήρχε στην παράσταση του τάφου τους με μαγικό τρόπο συνέχιζε να ζει και ο Φαραώ ήταν σαν να το έπαιρνε μαζί του στην συνέχεια της επόμενης ζωής του. 

Αιγυπτιακή απόδοση του χώρου και νερού

Ιερογλυφικά

Η τέχνη γινόταν απο ανώνυμα συνεργία τεχνιτών, ενώ τα θέματα ήταν προκαθορισμένα από τους ιδιοκτήτες των τάφων όσο ζούσαν. Η τέχνη ήταν όργανο του εν ελέω θεού βασιλιά ώστε να συνεχίζεται η εξουσία του. Γι αυτό και απεικόνιζε με σαφήνεια των διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων.

Μινωική τέχνη "Η Παριζιάνα" 1500 π.Χ.

Τα χρώματα που χρησιμοποιούσαν ήταν νερομπογιές με κόλλα πάνω σε υπόστρωμα λάσπης ή γύψου και ο τεχνίτης ξεκινούσε από το φόντο και συνέχιζε στα σώματα και τα αντικείμενα. 

Τα σαρκικά μέρη των ανδρών ήταν πιο σκούρα από των γυναικών. 

Όπως έκαναν και στην κυκλαδική αλλά και στην μινωική τέχνη!

Αιγυπτιακή φιγούρα

Βλέπουμε καθαρά στην φωτο της απόδοσης του θέματος  από τους Αιγυπτίους και την συγκρίνουμε με την  επόμενη των Μινωικών. 

"Δελφίνια" Κνωσσός

Τα βασικά χαρακτηριστικά της αναπαράστασης της αιγυπτιακής τέχνης ήταν:

Α) Όσο πιο σημαντικό ήταν ένα πρόσωπο, τόσο πιο μεγάλο το απεικόνιζαν (φωτο κάτω Νο 1)

Β) Τα στιγμιότυπα των θεμάτων γινόταν σε λωρίδες όπου και «διαβαζόταν» από κάτω προς τα πάνω.

Γ) Ότι απεικονίζεται υπάρχει. Έτσι πχ. Τον ποταμό (πάντα σε κάτοψη) τον έκαναν διαφανή ώστε να φαίνονται τα ψάρια μέσα του.

Δ) Στο πρόσωπο πρέπει να φαίνονται όλα τα χαρακτηριστικά του. Οπότε απεικονιζόταν το κεφάλι προφίλ και τα μάτια  μετωπικά. Στο σώμα προφίλ η κοιλιά, το στήθος στην γυναίκα, η λεκάνη, τα πόδια και τα χέρια που πάντα ήταν σε διάσταση για να φαίνονται και τα δυο. Εn face οι ώμοι, η πλάτη, ο αντρικός θώρακας. Έτσι αναλοίωτη στον χρόνο έμεινε  η αιγυπτική τέχνη πάνω από 3.000 χρόνια.
Ε) Απουσία της τρίτης διάστασης-το βάθος.
Ζ) Χρησιμοποιούν έντονα περιγράμματα.

Φωτο νούμερο 1

Κνωσσό

Τα γενικά σχήματα και οι φόρμες καταστούν την αιγυπτιακή τέχνη αφαιρετική.
(Αφαίρεση σημαίνει ότι δεν ζωγραφίζουμε αυτό που βλέπουμε (αναπαράσταση)  αλλά αυτό που αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε ή θέλουμε να πούμε στην δική μας γλώσσα, με τον τρόπο που μας εκφράζει χωρίς περιορισμούς.)

Εδώ έχει σημασία το «τί» θέλουν να πουν πολύ περισσότερο από το «πώς» θα το πουν.

Και προσωπικά για μένα αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Το τι θέλουμε να πούμε και όχι το πώς το λέμε.

Αναφέρθηκα στην αιγυπτιακή τέχνη  επειδή επηρέασε την αρχαία ελληνική τέχνη, και αυτή με την σειρά της, την τέχνη όλου του δυτικού κόσμου.

 Εργασία  απο  την  Μαρία  Ουζούνογλου

Πολλοί με ρωτάτε τον τρόπο που γίνεται κανείς μέλος εδώ στο μπλοκ. Πηγαίνετε δεξιά κάτω από την φωτο μου που λέει «Γίνετε μέλη» Πατήστε πάνω και γράφεστε. Είναι πολύ εύκολο και πολύ ενισχυτικό για μένα ψυχολογικά και μόνο αφού δεν έχω διαφημίσεις για άλλο κέρδος.