ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ!! Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ "ΑΝΟΙΞΗΣ" Santro Botticelli Biografia

λεπτομ. απο "Ο θρίαμβος της Άνοιξης"

Ο Σάντρο Μποτιτσέλι γεννήθηκε το 1445 στην Φλωρεντία. Ήταν το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν βυρσοδέψης. Ο μικρός Μποτιτσέλι  είχε  φυσική  κλίση  στα  γράμματα   και  ήταν από τους πιο επιμελείς μαθητές.   Κάποια στιγμή θα τον ελκύσει η ζωγραφική και θα έχει για δάσκαλο του τον Φίλιππο Λίππι.

Ο Μποτιτσέλι κάνει την εμφάνιση του καλλιτεχνικά μετά τον Βερόκιο και πριν τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Το περιβάλλον της Φλωρεντίας τότε ήταν σε μια περίοδο ακμής, άνθισης στα πάντα και κυριαρχούσαν οι πλούσιοι Μέδικοι, όπου ο Σάντρο γύρω στα 30 του χρόνια θα γίνει ο αγαπημένος  τους  ζωγράφος. 

Αυτοπροσωπογραφία με ένα μετάλλιο (1474)

Πορτρέτο νεαρής γυναίκας (1480-85)

Προσκύνημα των μάγων (1487) Μποτιτσελι

Η ιστορία της Λουκρητίας (1496-1504), Μποτιτσέλι

"Προσκύνημα των μάγων (1500)" Μποτιτσέλι

"Ο θρίαμβος της Άνοιξης»- 1476-1480, Μποτιτσέλι

Sandro Botticelli

Portrait of a Young Woman, 1480 Μποτιτσέλι

λεπτομ. απο «Η γέννηση της Αφροδίτης»

Το 1475 αναλαμβάνει να ζωγραφίσει για τον μικρό αδελφό του Λορέντζο του Μεγαλοπρεπή, που ήταν αρχηγός της λεγόμενης «χρυσής νεολαίας», ένα λάβαρο για την πασίγνωστη τότε «Κονταρομαχία» που τραγουδούσε ο ουμανιστής ποιητής και δάσκαλος των Μεδίκων, ονόματι Άντζελο Πολιτσιάνο. Θα ζωγραφίσει και για τον συγγενή του ηγεμόνα, για τον Λορέντζο ντι Πιερφραντσέσκο. Θα γνωρίσει ακόμα όλο τον κύκλο των ουμανιστών που βρίσκονται στη Φλωρεντία. Αυτό θα έχει αντίκτυπο στη ζωγραφική του όπου οι ιδέες του νεοπλατωνισμού θα εκφραστούν στο πιο γνωστό έργο του «Ο θρίαμβος της Άνοιξης»- 1476-1480, όπου απεικονίζει την Αφροδίτη, τις 3 Χάριτες αριστερά, την Άνοιξη σκεπασμένη με λουλούδια δεξιά και δεξιότερα της μια γυναίκα την Φλώρα που σπρώχνεται από τον Ζέφυρο-Θάνατο κρατώντα  την από το χέρι, ενώ αυτή έχει στο στόμα της ένα κλαδί σπασμένο 3 φορές (σύμβολο των κτυπημάτων της ζωής). Αυτό το κομμάτι του έργου παρουσιάζει μια πραγματική και ωραία γυναίκα, την Σιμονέττα Βεσπούτσι και τον επικείμενο θάνατο της.

Πορτρέτο νεαρού άνδρα (1483)

Παλλάς και Κένταυρος (1482), Μποτιτσέλι

Σκηνές απο τη ζωή του Μωυσή (1481-82)

Το 1481 ο Μποτιτσέλι θα πάει στη Ρώμη με κάλεσμα του Πάπα Σίξτου ΄Δ για να διακοσμήσει μαζί με άλλους διάσημους ζωγράφους το παρεκκλήσι της Καπέλα Σιξτίνα (για  παρουσίαση της πατήστε εδώ δείτε εδώ). Ο Μποτιτσέλι διαλέγει στα θέματα του να ζωγραφίσει σκηνές από την ζωή του Μωυσή και του Χριστού.  Το 1482 επιστρέφει στη Φλωρεντία και ζωγραφίζει θέματα που αγαπούσε. Αυτά ήταν αρχαίες αλληγορίες, Παναγίες και εικόνες βωμών. Αυτή ήταν και η πιο παραγωγική του περίοδος με πολλά   και  αξιόλογα  έργα, όπως «Η γέννηση της Αφροδίτης», «Παναγία με το ρόδι», οι κυκλικοί πίνακες του (tondi), οι τοιχογραφίες της έπαυλης Τορναμπουόνι, οι εικόνες για εκκλησίες και μοναστήρια όπως «Η στέψη της Παρθένου» για την εκκλησία του Αγ. Μάρκου, «Ο Ευαγγελισμός» για το μοναστήρι του Καστέλο.

«Η γέννηση της Αφροδίτης» 1485, Μποτιτσέλι

"Ο Ευαγγελισμός της Παρθένου" 1481, Μποτιτσέλι

Παναγία με το ρόδι, 1487, Μποτιτσέλι

"Οι τρεις πειρασμοί του Χριστού" 1481-82, Μποτιτσέλι

Πεθαίνοντας ο Μεγαλοπρεπής Λορέντζο, την εξουσία την παίρνει ο γιός του Πιέρο που όμως δεν καταφέρνει ούτε με νίκες, ούτε με ισορροπίες να κρατήσει τη θέση του, και σε ένα πόλεμο με τους Γάλλους την χάνει οριστικά. Έτσι, από το 1494 ανεβαίνει  στην εξουσία ο δικτάτορας Σαβοναρόλα. Ο Ιερώνυμος Σαβοναρόλα  (και εδώ είναι η έκπληξη)   ήταν δομινικανός καλόγερος!

Αυτή η κρίση θα έχει μεγάλο αντίκτυπο και στο έργο του Μποτιτσέλι γιατί επιπλέον ο αδελφός του όπου ζούσαν μαζί ήταν φανατικός μαθητής του καλόγερου δικτάτορα.

"Ο Αγιος Ιωάννης στη Πάτμο" 1490, Μποτιτσελι

Ο Σαβοναρόλα έχει δυναμικότατη εμφάνιση και κατηγορεί τη προηγούμενη ζωή που προωθούσε και επιδείκνυε ο Μεγαλοπρεπής Λορέντζο με τα ελεύθερα ήθη και έκανε φλογερά κηρύγματα υπέρ της εγκράτειας.

"Η Αγία Τριάδα, 1491, Μποτιτσέλι

Ο Μποτιτσέλι αρχίζει πια να αισθάνεται τύψεις και ενοχές για την προηγούμενη ζωή του και για τα  έργα του. Φθάνει σε σημείο να απεχθάνεται την πολυτέλεια, τους μύθους και τις μάσκες στα έργα τέχνης και στα βιβλία που είχαν αυτό το πνεύμα (και που τότε οι φανατικοί του Ιερώνυμου τα έκαιγαν στη φωτιά).

Ο Μποτιτσέλι ήταν τότε 50 χρονών. Όντας από τη φύση του πιο κλειστός άνθρωπος, αυτή η εξωτερική αλλαγή τον μεταμόρφωσε  και εσωτερικά.  Κατάρρευσε   μέσα  του  ο  κόσμος  που  πίστευε  και  υπηρετούσε  με  την  ζωή  και  το  έργο  του.  Η πτώση του κόσμου του,  του  άφηνε  ένα  αίσθημα   ματαιότητας. Όλες οι τιμές, η αγάπη που τις συνόδευαν, όλες οι διακρίσεις για τις όμορφες και γαλήνιες μορφές με τις αρχαίες αλληγορίες ήταν πια χωρίς  περιεχόμενο  γι 'αυτόν.  Ένα τίποτα. Πίστευε πια πως αυτά τα έργα του δεν είχαν την αλήθεια της ζωής.

"Η Παναγία με το Θείο Βρέφος" 1493, Μποτιτσελι

Τη χαριστική βολή σε όλα αυτά, σε αυτή την αλλαγή θα δώσει η πτώση και η εκτέλεση του Σαβοναρόλα το 1498. Από τότε ο Μποτιτσέλι και μέχρι να πεθάνει αποσύρεται στον εσωτερικό του κόσμο. Αποτάσσεται κάθε θέμα ζωγραφικής που ζωγράφιζε πριν την εμφάνιση του Ιερώνυμου και από εδώ και πέρα ζωγραφίζει αποκλειστικά ιερές εξιστορήσεις και συμβολικές παραστάσεις με ιδιαίτερη αυστηρότητα.  Η Φλωρεντία όμως σαν σύνολο, είχε ξεχάσει μονομιάς τα κηρύγματα του Ιερώνυμου και αναζητούσε με μανία την πρότερη ζωή. Τότε κάνει την εμφάνιση του ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι (για τη βιογραφία του πατήστε εδώ) και ο Μικελάντζελο (για τη βιογραφία του πατήστε εδώ ). Σαν αποτέλεσμα, ο Μποτιτσέλι δέχεται όλο και λιγότερες παραγγελίες και όλο και πιο σπάνια. Στα τελευταία του χρόνια ζωγράφιζε μόνο για ταπεινούς ιδιώτες.

"Θρήνος για το νεκρό Χριστό και Άγιοι" 1490, Μποτιτσέλι

"Το θαύμα του Αγίου Eligius" (1490-92) Μποτιτσέλι

Η γέννησις του Χριστού  Botticcelli

17 Μαΐου του 1510, ο Σάντρο πεθαίνει. Ενταφιάζεται στην εκκλησία των Αγ. Πάντων, ξεχασμένος από όλους.

Το έργο του θα επανεκτιμηθεί τον 19^ο αιώνα από τους άγγλους τεχνοκριτικούς Τζόν Ράσκιν και Ουώλτερ Πέητερ, τότε που παρήκμαζε η αριστοκρατία και αυτό τους θύμισε κάπως την παρήκμαση  του  ζωγράφου. Βέβαια, ο Μποτιτσέλι μπορεί να έβγαινε στο προσκήνιο ξανά σε πολλά επίπεδα, όμως εξελισσόταν με βάση την ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ του στο έργο του.

Αφροδίτη και Άρης (1480), Μποτιτσέλι

Ο Μποτιτσέλι πρέπει να ξεκίνησε να ζωγραφίζει περίπου 20 χρονών. Τα πρώτα του έργα του ήταν  κάπως  βαριά. Τα επόμενα άρχισαν να γίνονται πιο γραμμικά, όπως είχαν αρχίσει να  κάνουν  όλοι λίγο πολύ εκείνη την εποχή. Ο Μποτιτσέλι μελετούσε τα έργα των προγενέστερων του, όπως ο Βερόκιο, ο οποίος τον επηρέασε σε αυτή τη γραμμικότητα,  όπως  το έργο του δασκάλου του Φίλιππο Λίππι που οι  μορφές  του έχουν  σχεδόν λαϊκή, πληθωρική ζωτικότητα. Οι  μορφές του  Μποτιτσέλι  έχουν μια μελαγχολία. Αυτό φαίνεται από την παθητική κλίση των κεφαλιών τους, το ότι δεν χαμογελούν σχεδόν ποτέ αλλά μοιάζουν να σκέφτονται,  αλλά και στο ότι οι γραμμές του έχουν μια νωχελικότητα.

Η τιμωρία του Κορέ (1481-82), Μποτιτσελι

Ο Μποτιτσέλι δεν ψάχνει τις αναλογίες της τελειότητας και των μορφών όταν εμπνέεται από τους ουμανιστές και την αρχαιότητα (Πλάτωνα κτλ.) αλλά εμπνέεται ποιητικά από αυτήν και την αποδίδει όχι σαν ένα κόσμο  χαμένο για πάντα στο  παρελθόν,   αλλά σαν ένα  κόσμο που  επικρατεί  στον  χρόνο  χάρη  μιας  θαυμάσιας  μοναδικότητας  που  τον  χαρακτηρίζει.   

Το  ταξίδι του στη Ρώμη για την Καπέλα Σιξτίνα δεν είχε καμιάν επίδραση μέσα του και στην τέχνη του. Απλά, έφερε σε πέρας την υποχρέωση του να φτιάξει έργα όπως «Η τιμωρία των επαναστατών» και «Οι πράξεις του Χριστού και του Μωυσή». Εκεί έπρεπε να δουλέψει μέσα σε ένα κλίμα φθόνου και ζήλειας μεταξύ των καλλιτεχνών. Ο Μποτιτσέλι κάνει τα ωραιότερα του πορτρέτα με λεπτομέρειες που ζωντανεύουν τις σκηνές.

Τον  γοήτευε  η  κυκλική  αρμονία    εμπνεόταν  από  αυτήν  και  έφτιαξε  θαυμάσιους   στρογγυλούς   πίνακες   (tondi),  που  συνηθίζοταν  μια  εποχή. 

Συκοφαντία,Αλήθεια και Τύψεις - Συκοφαντία του Απελλή (1495), Μποτιτσέλι

Όταν  ήρθε  η θρησκευτική κρίση, βασάνισε τον κλειστό και μελαγχολικό του χαρακτήρα. Ο αρχαίος κόσμος πια τον ενδιαφέρει μόνον αν είναι φορέας ηθικών διδαγμάτων όπως στο έργο του «Συκοφαντία». Είναι μια πολύπλοκη σκηνή και εμπνευσμένη από ένα κλασικό κείμενο. Την έφτιαξε στο αποκορύφωμα των κηρυγμάτων του Ιερώνυμου. Έχει διαστάσεις μόνο 0,62 Χ 0,91. Βλέπουμε την Συκοφαντία που σέρνει έναν νέο εμπρός στον βασιλιά Μίδα. Την συνοδεύουν η Απάτη, η Δολιότητα και ο Φθόνος. Πιο πέρα η Άγνοια και η Υποψία ψιθυρίζουν στα αυτιά του βασιλιά που είναι όμοια του γαιδάρου. Όλες οι μορφές είναι μέσα σε μιαν ένταση. Όμως στα αριστερά ξεχωρίζει η μορφή της γυμνής και μόνης Αλήθειας σε αντίθεση με την μαυροντυμένη Τιμωρία που βρίσκεται δίπλα της.

Σε  αυτή  την  εποχή,  ο Μποτιτσέλι αρνείται τους νεωτερισμούς της εποχής του που ξεφεύγουν από την εκκλησία και κυριότεροι φορείς του ήταν ο Μικελάντζελο και ο Ντα Βίντσι. Και αυτοί  οι δυο τον περιφρονούν που δεν ακολουθεί την νέα μόδα, αλλά αυτός δεν  μπορεί  παρά  να  σεβαστεί   την αλήθεια της ψυχής του. 

ΜΑΡΙΑ ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ

Σε όσους αρέσει η  δημοσίευση πατήστε απο κάτω το κουμπάκι "Μου αρέσει"

Πολλοί με ρωτάτε τον τρόπο που γίνεται κανείς μέλος εδώ στο μπλοκ. Πηγαίνετε δεξιά κάτω από την φωτο μου που λέει «Γίνετε μέλη» Πατήστε πάνω, βάζετε το μαιλ σας και γράφεστε. Είναι πολύ εύκολο και πολύ ενισχυτικό για μένα ψυχολογικά και μόνο αφού δεν έχω διαφημίσεις για άλλο κέρδος.

Επίσης μπορείτε να το προτείνεται και στο Google πατώντας το κουμπάκι g+1

ΡΑΦΑΗΛ- ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ : RAFFAELO: Un grande pittore

"Η εκδίωξη του Ηλιοδώρου" 1511 , Ραφαήλ

Απο τον Βαζάρι μαθαίνουμε ότι γεννήθηκε το 1483 στο Ουρμπίνο της Ιταλίας την Μ. Παρασκευή στις 3 το πρωί.  Πατέρας του ήταν ο ζωγράφος Τζιοβάνι ντε Σάντι, μέτριος καλλιτέχνης, αλλά μετρημένος άνθρωπος με κρίση που έβαλε τον Ραφαήλ απο πολύ μικρό στο δρόμο της τέχνης που ο ίδιος στα νιάτα του δεν μπορούσε να ακολουθήσει. Ο Ραφαήλ ήταν ορφανός απο μάνα και στα 10 του χρόνια ορφάνευσε και απο πατέρα. Αμέσως φεύγει απο το Ουρμπίνο και μπαίνει στο εργαστήρι του Περουτζίνο και γίνεται ο καλύτερος μαθητής του. Ο πιο ακούραστος και ο πιο επίμονος στη μάθηση. Όπως είχε μάθει απο τον πατέρα του. Το 1497 συνεργάστηκε με τον δάσκαλο του στην  Πρεντέλα της Εικόνας του Βωμού της Σάντα Μαρία Νόβα στο Φανο. Σε όλα τα έργα του φαίνεται καθαρά η επίδραση του δασκάλου του.

Raphael ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Raphael 

Η σχολή των Αθηνών- Ραφαήλ

Ραφαήλ 

"Η Σχολή των Αθηνών" 1509 , Ραφαήλ
Στην πάνω σειρά απο αριστερά είναι οι : Διαγόρας ο Μιλήσιος, Κριτίας ο Αθηναίος, Αλκιβιάδης ή ο Αλέξανδρος ο Μέγας,  Ξενοφών. Αισχίνης,  Σωκράτης, Ξενοκράτης, Σπέυσιππος, Πλάτωνας, και Αριστοτέλης στο κέντρο,  Ευδημος ο Ρόδιος, Θεόφραστος ο Λέσβιος με το κίτρινοπο ένδυμα, Επίκουρος με πλάτη, Αρίστιππος, Πύρος ο Ελαιάτης, Αρκεσίλαος με το καφετί ένδυμα δεξιά πάνω. Στην δεξιά ομάδα κάτω είναι ο  ίδιος ο Ραφαήλ στη γωνία με το μαύρο μπερέ, αριστερά του ο Πτολεμαίος, και με πλάτη οι Ζωροάστρης και ο Ευκλείδης. Στο κέντρο κάτω απο τον Αριστοτέλη είναι ο Διογένης ο Κυνικός και πιο κάτω του αριστερά ο Ηράκλειτός με το χέρι του ακουμπησμένο στο κεφάλι του. Δίπλα του αριστερά ο Παρμενίδης, πιο αριστερά η Υπατία, ο Αναξαγόρας δίπλα στον καθισμένο Πυθαγόρα που γράφει,. Στην πλάτη του ο Αναξίμανδρος, και όρθιοι σε εκείνη τη μεριά οι: Διογένης Λαέρτιος, Επίκουρος και ο Ζήνων ο Ελεάρτης.

"Το όνειρο του ιππότη" Ραφαήλ

Ραφαήλ 

Στα 18 του χρόνια υπέγραψε συμβόλαιο (10/12/1500) για μια μεγάλη παραγγελία στο παλάτι. Αυτή η εικόνα έχει χαθεί. Συνεργάστηκε με τον Ευαγγελίστα που ήταν οικογενειακός φίλος του πατέρα του αλλά και μαθητής του. Ξεκίνησε να παίρνει παραγγελίες και απο άλλες πόλεις μοναχός του. Δούλευε πολλά έργα ταυτόχρονα.
Τέλη του 1501 τελειώνει την "εικόνα του Βωμού του Οσίου Νικολάου ντα Τολεντίνο". Το 1502 ξεκινά  την "Στέψη της Παρθένου" για την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου. Το 1503 ξεκινά παράλληλα και μια Στάυρωση για την ίδια εκκλησία "Σταύρωση Μοντ" και το 1504 τους "Γάμους της Παρθένου".
Τελειώνοντας πηγαίνει στη Φλωρεντία έχοντας συστατική επιστολή απο την Τζοβάνα Φελτρια. Εκεί θαυμαζε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι (για τη βιογραφία του  πατήστε εδώ ) και τον Μικελάντζελο (για τη βιογραφία του πατήστε εδώ )!!
Τα έργα του Ραφαήλ είναι γαλήνεια, αυστηρά και τρυφερά. Η ζωή του όμως είναι πυρετώδης όσον αφορά τη δουλειά του στη Περούτζια όπου το 1505 ζωγραφίζει την "εικόνα του βωμού Ανσιντες", την "εικόνα του βωμού Κολόννα", το 1507 την "Ταφή του Χριστού", την τοιχογραφία με τον "Χριστό Εν Δοξη και Αγίους" για την εκκλησία του Αγ. Σεβήρου.

Donna Velata (also known as Woman with a Veil), 1516
Raphael 

Portrait of Pope Julius II, 1511  Ραφαήλ 

Ο Ραφαήλ απο το 1504-1508 ζωγράφιζε και στην Φλωρεντία αριστουργήματα όπως "Παναγία Κονεστάμπιλε", "Η κυρία με τον μονόκερο", "Η Παναγία του Μεγάλου Δούκα", η "Μικρή Παναγία Κούπερ", "Η Παναγία της Ορλεάνης", "Η ωραία κηπουρός", "Τα πορτρέτα Ντόνι", "Η Αγία οικογένεια Κανιτζιάνι"...
Τότε ήλπιζε ότι θα πάρει παραγγελία τη μεγάλη αίθουσα του Παλάτζο που δούλευαν ο Ντα Βίντσι και ο Μικελάντζελο και που παραιτήθηκαν (τους λόγους παραίτησης αναφέρω περισσότερο στη βιογραφία του Μικελάντζελο). Αλλά ο Ραφαήλ μάταια ήλπίζε.
Φεύγει στη Ρώμη. Το 1509 εκεί έχει το τίτλο του "Ζωγράφος των Παλατιών" με την προώθηση του Πάπα Ιούλιου 'Β. Ξεκινά μεγαλεπίβολα με την διακόσμηση των  "Αιθουσών του Βατικανού" "Le stanze di Baticano". Ξεκινά με την Αίθουσα της Υπογραφής. Ζωγραφίζει την "Εριδα", την "Σχολή των Αθηνών", τον "Παρνασό" και τις "Αρετές". Ο Πάπας θαμπώνεται και την τέχνη του Ραφαήλ τη θεωρεί αποκορύφωμα πολιτισμού με αρετές όπως η αναζήτηση της τελειότητας απο την κλασική φιλοσοφία και τη δυτική παράδοση. Τότε, εκλεκτοί λόγιοι, συγγραφείς και καρδινάλιοι τον χειροκροτούν!! Όλοι τον θαυμάζουν και όλοι θέλουν να έχουν έστω και ένα πίνακα του. Ο μεγαλύτερος τραπεζίτης της εποχής, ο Αγκοστίνο Γκίτζι, το 1511 θα του παραγγείλει μια πολύ μεγάλη τοιχογραφία την "Γαλατεια". Μυθολογικό θέμα που θα κοσμεί την έπαυλη του. Μετά του αναθέτει τη διακόσμηση του τάφου του. Ο Ραφαήλ τον ίδιο καιρό παίρνει παραγγελία και απο εναν καρδινάλιο, μια τοιχογραφία για τον ναό του  Αγ. Αυγουστίνου. Θέμα: Ενα κομμάτι της ζωής του Προφήτη Ηλία. Μη ξεχάσουμε ότι παράλληλα δουλέυει και για τις μεγάλες Αίθουσες του Βατικανού όπου εκείνη τη περίοδο ζωγραφίζει  και τα πορτρέτα των λογίων, των ουμανιστών και των καρδινάλιων.

Παναγία του Αγ. Σίξτου 1504,
 Ραφαήλ

Απο το 15011- 1514 ζωγραφίζει και την άλλη  Αίθουσα του Ηλιοδώρου με θέματα "Την λειτουργία της Μπολσένα", "Η απελευθέρωση το Αγ. Πέτρου.", την "Εκδίωξη του Ηλιωδόρου" απο τον ναό της Ιερουσαλήμ". Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε αλλά παράλληλα με όλα τα παραπάνω ζωγραφίζει πάρα πολλούς πίνακες πχ. "Η Παναγία με το κάθισμα" κτλ.. Σίγουρα ο Ραφαή δεν θα είχε καθόλου προσωπική ζωή και θα κοιμόταν ελάχιστα. Οι μελετητές λένε ότι τον κυρίευε η φιλοδοξία και δεν ήθελε να αρνηθεί καμιά παραγγελία. Βέβαια, μπορεί και να μην είχε τη δυνατότητα να αρνηθεί. Στη βιογραφία του Μικελάνζελο γίνεται κάτι ανάλογο και βλέπουμε τη δυσκολία του  και το πώς απέφευγε όσο μπορούσε νέες παραγγελίες.

Ο διάδοχος Πάπας, ο Λέων 'Ι, συνεχίζει να τον προστατέυει και να του αναθέτει πολλές δουλειές και σε βάρος ακόμα και του Μικελάντζελο που είναι χωρίς δουλειά εκείνη την εποχή, και ας έχει τελειώσει την Καπέλα Σιξτίνα.
Το 1514 πεθαίνει ο αρχιτέκτονας Μπαραμπέ και τη θέση τη δίνουν στον Ραφαήλ. Έτσι κατέχει το υψηλότερο αξίωμα καλλιτέχνη, του "Αρχιτέκτονα της Νέας Βασιλικής του Αγ. Πέτρου".  Μα ο Ραφαήλ θα μπορούσε να αρκεστεί μόνο σε αυτό; Παράλληλα και λίγο αργότερα, δημιουργεί αρχιτεκτονικά το επιτάφειο παρεκκλήσι του τραπεζίτη Αγκοστίνο Γκίτζι, το  Παλάτζο του Καφφαρέλλι Βιντόνι κτλ.. και το 1515 του αναθέτουν να σχεδιάσει 1ο ταπισερί για την Καπέλα Σιξτίνα (δείτε την ανάλυση των έργων του Μικελάντελο στην Καπέλα Σιξτίνα πατήστε εδώ ). Σε ενα μόλις χρόνο τα περισσότερα σχέδια τα είχε τελειώσει!!




Απο τις 27/8/1516 ο Ραφαήλ γίνεται και έφορος των ρωμαϊκών  αρχαιοτήτων και του αναθέτουν την κατασκευή ενος τοπογραφικού χάρτη της αρχαίας Ρώμης. Απο εδώ και μετά, σπάνια ζωγραφίζει. Σχεδιάζει μόνο τους πίνακες του και και υπόλοιπα τα αναθέτει στους "νέους"¨του.
Το 1517 τελειώνει και τη τρίτη Αίθουσα του Βατικανού με την "Πυρκαγιά του Μπόρκο"
Βρίσκεται ξανά στην έπαυλη του τραπεζίτη Κίτζι. Το 1518 τελειώνει τη "Λότζια της Ψυχής" και το 1519 τη "Λότζια του Βατικανού". Τα σχέδια όμως  γιατί την εκτέλεση και εδώ την έκαναν οι μαθητές του.
Ο Ραφαήλ αν και πολύ νέος ακόμα, πεθαίνει μετά απο "επίπονο και δυνατό πυρετό" που κράτησε 8 μέρες στις 6 Απρίλη του 1520, Μ. Παρασκευή στις 3 το πρωί. Όπως όταν είχε γεννηθεί!!
Όσον αφορά τη δουλειά του,ζωγραφίζει με ακρίβεια στο σχέδιο, το τρυφερό πλάσιμο των προσώπων του θυμίζει ελληνική τέχνη, με προοπτική και βάθος και εξαιρετική φωτεινή διάταξη του χώρου. Το φώς του Ραφαήλ είναι εσωτερικό, καθαρό, διάφανο. Στηρίζεται στους κλασικούς νόμους της αρμονίας, της συμμετρίας και του ρυθμού. Σίγουρα παρακολουθούσε πάρα πολύ τη δουλειά του Μικελάντζελο (κρυφά) και του Ντα Βίντσι που τους συναγωνίζοταν. Αυτοί τον επηρεάζουν πχ. στο βάθος των έργων του, στα σχήματα των προσώπων. Η επίδραση του Ντα Βίντσι είναι πιο έντονη ειδικά στο έργο του "Παναγία του Μεγάλου Δούκα" όπου βγαίνει απο το μαύρο φόντο της "φωτισμένη ανάλαφρα με ενα αχνό χαμόγελο". Μάλιστα ο Ραφαήλ κατόρθωσε και έγινε φίλος του Ντα Βίντσι και έβλεπε τα προσχέδια του πχ στη "Μάχη του Ανγκιάρι". Απο τον Μικελάνζελο κατάλαβε τον πλούτο των ιστορικών, μυθικών θεμάτων. Αυτό του άνοιξε νέους ορίζοντες για να πραγματώσει τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του στις "Αίθουσες του Βατικανού". Δεν εικονογραφεί απλά τα γεγονότα αλλά τα ερμηνεύει.  "Για αυτόν η ζωή δεν είναι παρά το πειθαρχημένο ξετύλιγμα ενός τεράστιου αρχιτεκτονικού δημιουργήματος, αρμονικού, τέλειου στα επιμέρους σημεία".

Αυτοπροσωπογραφία Ραφαήλ

"Ο Αγιος Γεώργιος και ο δράκος", 1504, Ραφαήλ

"Η φουρνάρισα" 1520, Ραφαήλ

"La velata" 1515,  Ραφαήλ

σχέδιο του Ραφαήλ

σχέδιο του Ραφαήλ

"Ο θρίαμβος της Γαλάτειας" Ραφαήλ

"Παρνασσός" 1511, Ραφαήλ

λεπτομέρεια απο το έργο Η Παναγία του Αγ. Σίξτου, Ραφαήλ

Άλλα έργα του: "Η Ανάσταση", "Οι γάμοι της Παρθένου", "Η προσκύνηση των μάγων", "Το όνειρο του ιππότη", "Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκοντας", "Η πορεία στον Γολγοθά", "Η κυρία με τον μονόκερο", "Η ταφή του Ιησού", "Η ωραία κηπουρός", "Η αγία Ειρήνη της Αλεξάνδρειας", "Η Παναγία του Μεγάλου Δούκα", "Πορτρέτο του Αντόνιο Ντόνι", "Η Παναγία με την καρδερίνα", "Η Παναγία με το θείο βρέφος και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή", "Η δικαιοσύνη και οι 3 άλλες αρετές", "Πορτρέτο το Λέοντα Ι, "Η μεταμόρφωση" κτλ...!!!
 Για τα δωμάτια του Βατικανού δείτε αναλυτικά εδώ Πατήστε εδώ
Σχετικά παράδειγματα με εικόνες :

"Οι αρετές"

"Η απελευθέρωση του Αγ. Πέτρου" Ραφαήλ

ΜΑΡΙΑ ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Σε όσους αρέσει η  δημοσίευση πατήστε απο κάτω το κουμπάκι "Μου αρέσει"

Πολλοί με ρωτάτε τον τρόπο που γίνεται κανείς μέλος εδώ στο μπλοκ. Πηγαίνετε δεξιά κάτω από την φωτο μου που λέει «Γίνετε μέλη» Πατήστε πάνω, βάζετε το μαιλ σας και γράφεστε. Είναι πολύ εύκολο και πολύ ενισχυτικό για μένα ψυχολογικά και μόνο αφού δεν έχω διαφημίσεις για άλλο κέρδος.

Επίσης μπορείτε να το προτείνεται και στο Google πατώντας το κουμπάκι g+1