ΤΙΤΣΙΑΝΟ!!! (Tiziano) O ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΜΑΓΕΥΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ

Έργο του Τιτσιάνο

Ο Τιτσιάνο Βέτσελλο ήταν γόνος  παλιάς οικογένειας από το Πιέβε ντι Καντόρε (Pieve di Cantore).

Ο παππούς του ήταν  νομοδιδάσκαλος και συμβολαιογράφος με πάρα πολλά αξιώματα  στη διοίκηση της τοπικής κοινότητας. Είχε 3 γιούς. Ο Γκρεκόριο ήταν ο πατέρας του Τιτσιάνο. Ο Τιτσιάνο ήταν το δεύτερο αγόρι του Γκρεκόριο και γεννήθηκε το 1477. (Το 1453 είχε γίνει η Άλωση της Πόλης από τους Τούρκους). Από ένα γράμμα του ίδιου του Τιτσιάνο προκύπτει ότι γεννήθηκε το 1476.

Ο πατέρας του Τιτσιάνο τον έστειλε από 9 χρ. στη Βενετία στον αδελφό του που αυτός τον έβαλε για πρώτη φορά στο εργαστήρι του Σεμπαστιάνο Τσουκκάτο και έπειτα στο εργαστήρι του Τζιοβάνι Μπελλίνι. Εκεί ο Τιτσιάνο θα πλησιάσει τον νεαρό ζωγράφο Τζιορτζιόνε και το 1508 οι δυο τους μαζί θα ζωγραφίσουν τις τοιχογραφίες στην Αποθήκη των Γερμανών στο Ριάλτο.

Τιτσιάνο

23/4/1511 ξεκινά να τοιχογραφεί τη «Σχολή του Αγίου» στη Παδουα. Τα θέματα του ήταν κομμάτια από τη ζωή του Αγ. Αντωνίου. Το 1513 αρνείται να ταξιδεύσει στη Ρώμη για να γίνει ζωγράφος της παπικής αυλής, όπως του πρότειναν, και ζωγραφίζει μια Μάχη στην Αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου στο παλάτι των Δόγηδων. Και μάλιστα χωρίς καμιά αμοιβή!! Το μόνο που τον πλήρωσαν ήταν 2 βοηθούς και τα έξοδα του. Το κέρδος του ήταν αλλού. Ζητά να διοριστεί μεσίτης στην Αίθουσα των Γερμανών. Το αίτημα του έγινε δεκτό το 1517. Εκεί ο Τιτσιάνο είχε φορολογική απαλλαγή και ένα επίδομα 100 δουκάτων κάθε χρόνο αλλά και 20 δουκάτα για κάθε πορτρέτο του Δόγη που θα έβαζε στην Αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου.

Τιτσιανο (απο Didatrice))

Τιτσιάνο

Τιτσιάνο

Antoine de Perrenot Granvelle . (1548) ΤΙΤΣΙΑΝΟ

Από το 1516 ο Τιτσιάνο κάνει ισχυρούς φίλους, μαρκησίους στη Μαντουα και δούκες στη Φεράρα, όπου τους επισκέπτεται συχνά.

Το 1525 παντρεύεται την Τσετσίλια όπου συζούσαν από καιρό και είχαν ήδη 2 γιούς, τον Παμπόνιο και τον Οράτσιο.

Το 1529 γίνεται η στέψη του Καρόλου Έ της Αγγλίας και ο Τιτσιάνο τον συναντά εκεί. Ο Κάρολος τον ονομάζει Κόμητα Παλατίνο και Ιππότη του χρυσού Πτερνηστήρα. Πράγμα που σήμαινε και μια επιχορήγηση ετήσια των 30 δουκάτων αλλά και περισσότερες γνωριμίες με τα δυνατά πρόσωπα της εποχής όπως ο Φραντζέσκο Μαρία ντελλα Ρόβερε, δούκα του Ουρμπίνο, τον στρατηγό της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας κτλ.. Κυρίως όμως ήταν δεμένος φιλικά με τον Αρετίνο και τον Σανσοβίνο. Ο Τιτσιάνο είχε επιβληθεί στη Βενετία σαν ο επίσημος προσωπογράφος στις πιο μεγάλες αυλές της Ιταλίας. Μη ξεχνάμε πως ακόμη και ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε είχε το πορτρέτο του και ότι η φήμη του ζωγράφου  έφθασε και στο παλάτι του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή μέσα από ένα έργο του που είχε αρπάξει ο αρχηγός του στόλου του Μπαρμπαρόζα σε κάποια επιδρομή και το παρέδωσε στον  φιλότεχνο (έλληνα) Ιμπραήμ Πασά, όπου το εκτίμησε ιδιαίτερα σαν έργο και θα ήθελε πολύ να είχε στην αυλή του αυτόν τον καλλιτέχνη.

Αυτοκράτορας Κάρολος Ε, 1548, Τιτσιάνο

Αυτοκράτορας Κάρολος Ε, 1548, Τιτσιάνο

H οικογένεια Vendramin τιμά  τεμάχιο του Τίμιου Σταυρού (1540-45) Τιτσιάνο

Venus with a Mirror,1555 Τιτσιάνο

O Aγιος Ιωάννης ο πρόδρομος.(1542), Τιτσιάνο

Η βασίλισσα Ισαβέλλα της Πορτογαλίας  (1548)

Πάπας Παύλος ΄Γ 1543, Τιτσιάνο

Ανδρας με το μπλε μανίκι  ή Atiosto.(1510) Τιτσιάνο
(απο τα πρώτα έργα που μου άρεσαν όντας παιδί)

O Πάπας Αλέξανδρος ΙV παρουσιάζει
 τον  Jacopo Pezaro στον Αγιο Πέτρο. (1506-1511)

Η Θυσία του Ισαάκ. (1542-44),  Τιτσιάνο

Κάθοδος Αγ. Πνεύματος - Πεντηκοστή (1545)

Κοίμηση της Θεοτόκου. (1516-1518)
Τιτσιάνο

Η Παναγία με Αγίους και τα μέλη της οικογένειας
 Πεζαρο. (1519-26)  Τιτσιάνο

Το 1543 ο Τιτσιάνο ζωγραφίζει τον Παύλο ΄Γ, ενώ οι δούκες Φαρνέζε που τον παρακαλούσαν να τους φτιάξει το πορτρέτο τους, έπειτα τον ικέτευαν να τον φέρουν στη Ρώμη προσφέροντας εκκλησιαστικά προνόμια στον μεγάλο του γιο Παμπόνιο και το αξίωμα να σφραγίζει επίσημα έγγραφα με παπική σφραγίδα. Ο Τιτσιάνο δέχτηκε και στις 15 Οκτώμβρη του 1545 φθάνει  στη Ρώμη με τιμές από τους Καρδινάλιους. Θα μείνει στο Βατικανό. Μάλιστα τον επισκέφτηκε ο Μικελάντζελο (για τη υπέροχη βιογραφία του πατήστε εδώ). Στην Ρώμη ο Τιτσιάνο επισκέφτηκε μνημεία και είδε όλα τα έργα τέχνης της εποχής. Δούλεψε πολύ και παρατηρούσε συνεχώς. Οι άλλοι καλλιτέχνες ήταν ιδιαίτερα αρνητικοί μαζί του. Ο Μικελάντζελο έκανε σκληρή κριτική για τη δουλειά του Τιτσιάνο ως προς το χρώμα.

Ευαγγελισμός,  Τιτσιάνο

Η Παναγία το Θείο βρέφος με τους Αγίους Γεώργιο
και Δωροθέα (1516-20) ,  Τιτσιάνο

Κονσέρτο,  Τιτσιάνο
(δεν σας θυμίζει το "Πρόγευμα στη Χλόη" του Μανε;)

Μυστικός Δείπνος, Τιτσιάνο

Αδάμ και η Ευα,  Τιτσιάνο

Το μαρτύριο του Αγ. Λαυρεντιου, Τιτσιάνο

Το 1547 ο Κάρολος Έ , που ήταν ιδιαίτερα ισχυρός τότε,  καλεί τον Τιτσιάνο στην Αυγούστα, όπου θα συγκεντρωνόταν όλοι οι άρχοντες της  Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έμεινε  ως το φθινόπωρο του 1548. Εκεί είχε ζωγραφίσει αμέτρητα πορτρέτα! Μαζί του είχε και τον μικρό γιο του Οράτσιο.

Ξανά στην Βενετία και στο «Μαρτύριο του Αγ. Λαυρεντίου». 

Δεκέμβρη του 1548 πηγαίνει στο Μιλάνο και φτιάχνει το πορτρέτο του πρίγκιπα Φιλίππου.

Ο Κάρολος ‘Ε τον προσκαλεί ξανά στην Αυγούστα όπου είχε συγκαλέσει τη Δίαιτα και όλα τα μέλη της οικογένειας του.

Μάιο του 1551, ο Τιτσιάνο γυρίζει στη Βενετία όπου ζει πια όλο και πιο μοναχικά.

Ο διάδοχος του Καρόλου Έ ήταν ο πρίγκιπας Φίλιππος όπου του παράγγειλε  έργα με περισσότερο μυθολογικά θέματα και άλλα λιγοστά με θρησκευτικά. Ο Τιτσιάνο έβρισκε μεγαλύτερη ελευθερία με τα μυθολογικά θέματα!

Δανάη (1544-45), Τιτσιάνο

Πάπας Παύλος ΄Γ , Τιτσιάνο

Δαβίδ και Γολιάθ. (1542-44),  Τιτσιάνο

Η αυτοκτονία της Λουκρητίας. (1515), Τιτσιάνο
(προσέξτε την απόδοση στο ύφασμα!!!!)

Μαρία Μαγδαληνή. (1532),  Τιτσιάνο

Ιερή και βέβηλη αγάπη . (1514)  Τιτσιάνο

Έπειτα, για ένα διάστημα, ασχολείται με το ξυλεμπόριο μαζί με τον μικρό του γιο ενώ από την άλλη, στον μεγάλο του γιο είχε αφαιρέσει ο ίδιος όλα τα αξιώματα που του  είχαν δοθεί  εξαιτίας της πολύ κακής συμπεριφοράς του.  Ο Τιτσιάνο φαίνεται όσο το δυνατόν σαν πατέρας που στέκεται στα παιδιά του, είναι όσο μπορεί κοντά τους και τα νουθετεί. Φροντίζει για τη συμμόρφωση του μεγάλου του γιου ο ίδιος, τον αγκαλιάζει και τον στηρίζει ξανά σε άλλη ανάλογη θέση. Αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση του, δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσε σε ανάλογη περίπτωση. Μπορεί να έδρασε έτσι με τον μεγάλο του γιο γιατί ίσως να αισθανόταν πως ο γιος του θα του ντρόπιαζε το όνομα. Αλλά δεν τον πέταξε από το σπίτι. Δεν τον αποκλήρωσε. Του αφαίρεσε την εξουσία που δεν μπορούσε να διαχειριστεί αλλά τον συμμόρφωσε έπειτα και του έδωσε ξανά θέση εξουσίας.

Ο γιατρός Gian Giacomo (1515),  Τιτσιάνο

Ο καρδινάλιος Alessandro Farnese.(1545-46)

Eσωτερικό του ναού της Santa Maria Gloriosa dei frari  στη Βενετία

Στις 27 Αυγούστου 1576 ο Τιτσιάνο  πεθαίνει στη Βενετία από πανούκλα. Αν δούμε την ημερομηνία γέννησης του και του θανάτου του, έκπληκτοι θα δούμε πως πέθανε γύρω στα 100!!! Πολύ σπάνιο για την εποχή!! Και μάλιστα, αν δεν υπήρχε η πανούκλα που θέριζε ζωές, θα ζούσε ακόμα περισσότερο. Γερή κράση. Λένε για τον Τιτσιάνο πως ήταν ωραίος, δυνατός, ψηλός με πολύ έντονο βλέμμα, καλή όραση που δεν έχασε ούτε στα βαθιά γεράματα του, και ότι είχε ψυχή κατακτητή.

Η γερουσία κάνει την επίσημη ταφή του στην εκκλησία του στην εκκλησία των Φραγκιστιανών Σάντα Μαρία Γκλοριόζα ντέι Φράρι.

Και ο δευτερότοκος του πέθανε από την πανούκλα την ίδια εποχή. Μάλιστα, τον είχε πάρει μαζί του σαν προϊστάμενο στο εργαστήριο του. Και ο γιος του ζωγράφιζε. Άρεσε στον Τιτσιάνο τόσο που τον πρότεινε στον Φίλιππο ΄Β της Ισπανίας.

Αγιος Νικόλαος . (1563), Τιτσιάνο

Αλληγορία του χρόνου που κυβερνάται
από την σύνεση  (1565)  Τιτσιάνο

Ανδρας με στρατιωτική στολή. (1550-52)
Τιτσιάνο

Ανδρας με το κόκκινο καπέλο. (1516), Τιτσιάνο

Ανάσταση (1520-22)  Τιτσιάνο

Αρρωστος άνδρας (1514) Τιτσιάνο

Αρτεμις και Ακταίων στο λουτρό τους .(1556 ή 1559) Τιτσιάνο

Αρχάγγελος Γαβριήλ, Τιτσιάνο

Γυναίκα στον καθρέφτη 1514, Τιτσιάνο

Αφροδίτη και Άδωνης , 1554,  Τιτσιάνο

Αφροδίτη στον καθρέφτη, 1555,  Τιτσιάνο

Όσο καθαρά για τη γραφή του, σημαντική ήταν η μαθητεία του στους Τζοβάνι και Τζεντίλε Μπελλίνι. Όμως ο αληθινός δάσκαλος του ήταν ο Τζιορτζιόνε που απελευθέρωνε το χρώμα μέσα από το φως. Αυτός τον γοήτευε!  Για τη ζωή και το έργο του  Τζιορτζιόνε θα γράψω σύντομα.

Πορτρέτο του Pietro Bempo. (1540), Τιτσιάνο

Πορτρέτο του Gioulio Romano . (1536), Τιτσιάνο

Πορτρέτο του Tomaso Mosti ή Vincenzo. (1526)
Τιτσιάνο

Πορτρέτο του Ranuccio Fernese. (1542)
Τιτσιάνο

Πορτρέτο του  Marcantonio Trevisani  (1554)
 Τιτσιάνο

Πορτρέτο του Antonio Anselmi (1550)
Τιτσιάνο

Στα πορτρέτα του, τα πρόσωπα δεν έχουν μόνο φυσική υπόσταση αλλά και ηθική υπόσταση σε αντίθεση με το στοχαστικό πνεύμα του Τζιορτζιόνε. Όχι μόνο προβάλει τη ψυχολογική έκφραση του προσώπου που ζωγραφίζει, και μάλιστα χωρίς καμία επιείκεια, αλλά δημιουργεί και μια σχέση του προσώπου με το χώρο. Ζωγράφιζε πρόσωπα χαρακτηρίζοντας τους ανάλογα με τη κοινωνική θέση και ιδιότητα τους. Στα πορτρέτα δουλεύει με γρήγορες πινελιές για αμεσότητα και δίνει λιγότερη αξία στη φόρμα παρά στο φως.

Η τεχνοτροπία του φθάνει σε ένα επίπεδο χρωματικού κλασικισμού γεμάτο από φώς,  χαρά και γαλήνη. Και από τον καιρό του πολύπτυχου της Μπρέσσιας, η εικονογραφία του δέχεται την επίδραση του Μικελάντζελο.

Ο μανιερισμός φθάνει και στον Τιτσιάνο. Μορφές καθαρά μανιεριστικές, μυώδης γυμνά, στάσεις γλυπτικής, κινήσεις σωμάτων σε κυκλικά σχήματα, πολύ προσωπικές συνθέσεις τον χαρακτηρίζουν τότε. Πχ. με σχετικά έργα του είναι οι προσωπογραφίες των Ρωμαίων αυτοκρατόρων που ζωγράφισε για τον πύργο της Μάντουας ή ο «Ακάνθινος στέφανος» γύρω στο 1542. Έργο εξ’ ολοκλήρου μανιεριστικό. Αυτό το στοιχείο κορυφώνεται στα έργα του «Δαυίδ και Γολιάθ», «Ο Κάιν που σκοτώνει τον Άβελ», ή στο «Ιδε ο άνθρωπος».

Ο Μανιερισμός που δέχτηκε ο Τιτσιάνο τον προσάρμοσε στην τέχνη του.

Ο Τιτσιάνο έγινε επιτυχημένος εξαιτίας του εξαιρετικού του ταλέντου, του μοναδικού  επιχειρηματικού του πνεύματος, της διαφήμισης του σκεπτικιστή  φίλου του Αρετίνο, και της μακροβιότητας του!!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του ήταν ότι αγαπούσε, θαύμαζε, λάτρευε πάρα πολύ τη γυναίκα του και τη ζωγράφιζε τόσο γοητευτική, τόσο ηδονική όπως στο «Η Αφροδίτη του Ουρμπίνο».

Αν θέλαμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του στη ζωγραφική, δεν έχουμε παρά να συγκρίνουμε το «Έρως Ιερός και Έρως Σαρκικός» με το έργο το ¨Δανάη».

Στα τελευταία του χρόνια, ο Τιτσιάνο ζωγράφιζε μόνο για τον εαυτό του!! Απίστευτα σπάνιο για την εποχή! Ζωγράφιζε με τα πινέλα του αλλά και με  τα χέρια του, τα δάχτυλα του, που κάποιοι του χώρου της τέχνης λένε ότι προοιώνιζε τον Ρενουάρ!

Δείπνο της Εμμαούς . (1530), Τιτσιάνο

Ο Χριστός μεταφέρει το Σταυρό του. (1565), Τιτσιάνο

Χριστός με το Σταυρό του. (1570 ή 1575), Τιτσιάνο

Αυτοπροσωπογραφία του Τιτσιάνο

ΜΑΡΙΑ  ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ  

Αν σας άρεσε  η δημοσίευση, που και αυτή μόχθησα για να την κάνω έπειτα από μελέτη πολλών σχετικών βιβλίων και άρθρων, πατήστε το κουμπάκι μου αρέσει. Και όποιος θέλει και το βρίσκει χρήσιμο, μπορεί να την  κάνει  κοινοποίηση στο φβ. Επίσης, για άμεση ενημέρωση σας μπορείτε να μπείτε στη μεγάλη μας παρέα  και να γίνετε μέλη του μπλοκ.  Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!!!!